Paranoya Şiiri - Aysun Yalçınkaya Yulaf

Mutlu olmaktan korkarım ben
Bilirim ya ayrılık, hüzün
Ya ölümdür ucundaki
Belki çocukken evcilik oynadığım bebeklerde
Belki yediğim elma şekerlerindeydi mutluluk
Büyüdükçe zorlaştı ona ulaşmak
Ama yine de
Belki ders kitaplarımın arasında
Ya da dinlediğim müziklerdeydi mutluluk
Hep korktum, kaçtım ondan
Kendimi mutlu hissetsem de ağladım
Çünkü bilirdim
Ya ayrılık, hüzün
Ya ölüm vardı ucunda
Belki de bu yüzden unutulmadı acı veren sevgililer
Güzel günler anılara atıldı hep
Ben kaçtıkça, o zorlaştı bana
Şimdi çağırıyorum
Ölüm de olsa cunda
Seni bulduğumda
“mutluyum” diye bağıracağım…

25.7.1995 - Ankara