Düzlemsel bir boylamı olmalıydı yalnızlığın.
Kargaşık burgaşık,öyle eğri büğrü değil.
Ensemde bir ses solumalı,şöyle buz gibi.Orada kopmalı film,ya da o özlü nakarat gelmeden yarıya ortadan kaldırılmalı durdurulmazlık.(Eşitlik...)
Devreye küçük adamlar girmeli sonra sırasınca.
Karamsarlık; bir boncuk dizisi olmalı gölge kayboluşlarda.
Kopup dağılmalı önemsiz bir dokunuşta ipler beynimde ve sonra da adı konmalı belki belirsiz şairliğimin.
Dercesine; kime ne...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Gerçekten çok teşekkürler ..
Bir yürek çığlığı olup beraberinde,parçalanırcasına içim haykırmalı yaşanmamışlıklara,haykırmalı hayallerim...
EVET İLK DEFA OKUDUM BELKİ YAZDIKLARINIZI AMA SADECE UZUN DÜŞÜNDÜM YAZIDAN SONRA...
GÜZEL OLMUŞ DEMEK ÇOK AZ...
DUR DÜŞÜN OKU DEDİM KENDİME...
TEKRAR ...
SAYGILAR VE DAİM OLSUN YAZDIKLARINIZ...
MUSTAFA YILMAZ
ANT+10
KALEMİNİZ DAİM OLSUN
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta