Paranoya Şiiri - Dinmez Er

derinliğini bilmediğim sular karanlıktı
esin engin, ayrılık ölümden beter demişti
kuşkular içinde, bir kaosun ilk basamaklarındayım
çok oldu çıkıp gideli başımdan benim zavallı aklım
ruhum, bedenim vah benim akılsız dertli başım
ah benim yerlere saçılmış ezilmiş, çalınmış yüreğim
söyleyin bana şimdi ben ne yapacağım?

günahlarımı, sevaplarımı ardıma aldım
sürgünümün sokaklarını sahne olarak kullanacağım
önüme koydum tüm sayfalarımı figüransız oynayacağım
hırpaniliğim, saçım, sakalım suskunluğum isyanım
çakmak çakmak deli bakışlı ateş saçıyor gözlerim
sizler aranızda, hoş görüyorsunuz beni, oysa ben
bir meczubum, bir hiçim artık şairde değilim
intihar değilse deli cesareti tehlikeli sulara dalışım

saydım delip geçen günlerin, fırtınalarını, tufanlarını
kimi niçin beklediğimi bilmediğim günlerimin tadı, tuzu,
olmadı, başımı yaslayacağım bir omuz, sıcak bir nefes
uykularımı boğazlayan gecelerde sığınaktı bulamadığım
kara kaplı kitabımın sırlarla dolu sayfalarını açamadım
tabu idi söyleyemezdim hiç kimseye içimden geçenleri
dert küpümün anahtarı kayıp, pas tutmuş kilidini kıramadım
örselenmiş, darağacı ilmeğini boynuna geçirmiş kalbim
evsiz, aşksız meyhanelere düşmüşüm beş kuruşsuz
mutlu olduğumu sandığım günler mutsuzluğummuş benim

Dinmez Er / Çeşme / 19 Kasım 2009 /