“Hoş geldin” dedi adam; oturduğu bankın arkasından yanaşıp sol eliyle sağ omuzuna “hoş geldin de” der gibi dokunan kadına… “Hoş buldum” der gibi gözlerini yumdu kadın, bir şey söylemedi. Oturmaz mısın?” dedi adam; kadın, yine bir şey söylemedi. İçinden, “Oturmaz olur muyum hiç” diye geçirmiş olacak ki yanına oturdu adamın… Bir süre ikisi de hiçbir şey söylemeden yan yana oturdular.
Tirilye’nin iki-üç katlı, cumbalı ahşap evlerle örülü, denize çıkan dar sokaklarında denizden insanın yüzüne esen akşam rüzgarlarını andıran bir rüzgar esti. Baktıkları yerde hatta baktıkları yönde deniz yoktu ama esen rüzgarla gelen deniz kokusunu iyice içine çekip, “Çok beklettim mi?” diye sordu kadın… Masanın üstündeki kül tabağına baktı adam; yanan ve yarıyı geçmiş sigarasının haricinde dört de izmarit vardı kül tabağında. “Hayır” dedi adam, “Çok bekletmedin…”
“Az iç şu zıkkımı” derken, çok beklettiğini anlamıştı kadın. Deniz olmayan, varsa da görünmeyen fakat esen rüzgarla deniz kokusu gelen yöne doğru bakarak bir müddet daha sustular.
Günün bu saatlerinde genellikle panayır yeri gibi kalabalık olan çocuk parkında yine çocuk sesleri birbirine karışmıştı; gülenler, ağlayanlar, koşanlar, düşenler… Oturdukları bankın arkasına düşen bu hengamenin aksine baktıkları yöne doğru tam da bir Temmuz akşamüstüne yakışır halde derin bir dinginlik ve sessizlik hakimdi. Sanki geceyle gündüzü, yaşamla ölümü ayıran bir çizgi üzerine kurulmuştu oturdukları bank. Kendi nefes alışverişlerini duyabilecek kadar sessizdi dünya, onca sesin arasında. O kadar sessizdi ki konuşamadıklarını, sustuklarını ve hatta düşüncelerini bile duyabiliyorlardı birbirlerinin… “Ne düşünüyorsun?” dedi kadın… Adam henüz “seni” bile demeden duymuştu kendisini düşündüğünü. Ki zaten o da adamı düşünüyordu…
…
“Elini tutabilir miyim” dedi adam; kadın bir cevap vermeden elini tuttu. Zaten cevap vermesine gerek yoktu, bunun bir soru cümlesi olmadığı her halinden belliydi… Kadının sol elini sağ avuç içinde, kaybetmekten endişe eder gibi sımsıkı tuttu adam; “kahve içer misin?” diye sordu… “Ortanın bir tık üstünde şekerli” dedi kadın, içerim demek yerine…
…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta