Paralel Evrenlerimiz Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Seni yazdım
Okul sıralarına, mahalle duvarlarına
İndi bindisi olmayan otobüs camlarına
Sıra ağaçlarda
El değmemiş bir ormandayım
Senli günlerimdeki gibi, bir ceylanla göz gözeyim
Ansızın misk kokulu rüyalara daldım
İspermeçet balinasının sırtındaydım
Amber değildi aradığım
Daha tanıdıkdı, daha işlenmişdi hücrelerime
Kokun gelmişti uzaklardan
Okyanuslar geçerken karıştırıyor insan
Haritasız, pusulasız bu kadar
Uyandım
Ve yine göz gözeyim o ceylanla
Yazmam lazım dedim bu ormana da o tek heceyi
Derisini sundu hiç düşünmeden
Kıyamazdım , suya yazdım, içti ve gitti
Artık içi serinledi mi , kor mu oldu bilemedim
Aşk kırıntılarımdan o da nasiplendi
Korkma sana da kaldı,  görürsen oradaydım

Kadim bir ağaç kovuğunun içinde
Paslı çarklar arasındayım
Geçmişe döneyim diye yağladım dişlilerini
Kıskacındayken zehrini daha da yememek için
Akrebe inat saatimi geri aldım
Bir de baktım ki nur topu gibi bir zaman yolcusuyum
Sümerli bir aşığın talebesiydim artık
Çivi yazısı öğrendim
Kamıştan kalemimden dökülen hep sendin
Adını nakşettim kilden yoğurduğum tabletlere
Gülü bulamadım somuttan soyuta geçmemiş semboller arasında
Mecbur başağı seçtim
Zira sana en benzeyen oydu
Dimdik ama rüzgarıma kapılınca boynunu salıveren
Yedi veren , gülüveren
Bir yandan kilden yüzeyim
Bir yandan da külden yüreğim pişti aşk ocağında
Yazılanlar sertleştikçe, yüreğim yumuşadı
Artık nesiller boyu dayanır ikisi de
Solucan deliğinin kapısına astım onları
Paralel evrenlerimiz kesişirse, görürsün oradaydım