Paralel Evrenlerde

Yaşıyoruz sanki paralel evrenlerde,
Çok yakın bir yerde, ama yine de ayrı.
Aynı rüzgar değiyor yüzümüze,
Ayaklarımızın altında sokaklar da aynı.

Belki süzülen gölgemiz caddede kesişir,
Belki aynı durakta otobüsü bekliyoruz,
Aynı manzara gönlümüzü titreşir,
Belki aynı düşlerle dalıp dolaşıyoruz.

Buluşuyoruz bazen bir kahve kokusunda,
Bazen bir şarkının nakaratında.
Ama sen kendi evreninde kaybolmuşsun,
Ben de kendi yalnızlığımda.

Demek ki kaderimde böyle yazıldı
Yakın ama ulaşılmaz imkanı,
Paralel yürürken sonsuzluğa,
Hiç kesişmeyen iki çizgi gibi.