Paralel Evrenler Şiiri - Mesut Yüksel

Bir hiçliğin üzerine kurguladım yaşamımı,
Paralel evrenlerdeki bedenimi arıyorum;
Bir fizik yasasının matematiksel döngüsünde
Karadelikler zamanı büker sessizce.

Tersine akıyor artık zaman içimde,
Her şeyi anlamsız kılan bir kurgu var;
Bu sonsuz devinimde yüzeysel bilinç
Bazı şeyleri kavrayamaz hâlde kalır.

Işık hızıyla giden bir gemideyim şimdi,
Bir saat bana bir ömür gibi geçiyor;
Dünyadaysa belki kırk yıl akıp gider,
Nano boyuttaki madde yine boşluğu gösterir.

Bir matrix içinde yaşıyoruz aslında,
Kimse yok ama varmış gibi sürüyor düzen;
Sistem işliyor tıkır tıkır her daim,
Yok olmak için doğru anı bekliyoruz.

Yeni başlangıçların eşiğinde dururken
Paralel evrenler çağırıyor bizi içeri;
Belki de her son bir kapı açıyor,
Sonsuz ihtimallerde yeniden var oluyoruz.