Ay başı gelince yollar sarılır
Borç kavgası başlar, kalpler kırılır
Maaşlar bitince eşler darılır
Evleri başlara yıkan paradır
Garipler, gurbette durmaz çalışır
Üç, beş kuruş için zora alışır
Bedenler yorulur birden yılışır
Uykuyu gözlerden çeken paradır
Köprünün altında gençler çürümüş
Kap, kaççılık meslek olmuş yürümüş
Bayanı, çantayla yerde sürümüş
Mazluma, kelepçe takan paradır
Çiftçinin var inek ile koyunu
Yarı aç, yarı tok besler soyunu
Yokluğu sanır ki kader oyunu
Aslında canını sıkan paradır
Kasım der : yokluğu Hak’tan, bilesin
Nefsine uyma ki daim gülesin
Öyle bir yaşa ki mutlu ölesin
Mahşerde insanı yakan paradır.
27 Kasım 2006
Kasım KılıçKayıt Tarihi : 12.11.2018 17:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!