Onca bahçe içinde
Yalnız bir beyaz papatyamdı
Öyle mahzun duruyordu ki
Bükük boynunu kaldırasım geldi
Korktum kırılır, dokunamadım bile
O sade bir papatyaydı
Herkesin gözünde
Biri acımadan yaprağını,
Biri de dalından koparıp
Hayatına prangalar vurmuş
Bir hıçkırık duydum!
Sanki ağlıyordu
Sorasım geldi kır çiçeğine
Üzülür dedim
Ağlarsa solar ölür dedim.
Kayıt Tarihi : 19.1.2008 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sizin yerinize ben söyleyeyim mi ? BRAVO demeniz gerekiyor.
Sürekli aşkı işlemek yetmiyor.. dünyayı, güzellikleri gözlemlemek, onları dile getirmek, içimizdeki duyumlarımızla birlikte betimleyebilmek..
(Şiire tam puan verdim, imkân olsaydı da daha fazla verebilseydim !..)
Bunun adı başarıdır kardeşim, başarıları kutlamak bile ayrı bir sanattır...
TÜM YORUMLAR (2)