Papatyam Şiiri - Güven Tekin

Ne elini verdi aşkın suyunu içirdi.
Ne de yürekten sevip yaralarımı sardı.
Gözyaşı ve sessiz çığlıklarımla bıraktı.
Gidiyormuş, yaktın be ciğerimi papatyam.

Gitme demeyeceğim artık sana, git.
Yıkılmadan kalacağım ayakta, sen git.
Hayallerimi de kalbimi de ardında bırak da git.
Gözyaşlarımı, ruhumu da bırak da git.

Bir kez inansan, sevsen, dünyam olurdun.
Ben sana nefes oldum da sen bana can olmadın.
Şimdi güvenmiyorsun ya güvenme sakın.
Ben sana bir gün bile kıyamadım, yalan söylemedim.

Elinden su içmek isterken ölümüm oldun.
Kadere isyan etmezken kadere isyan ettirdin.
Yüreğimde derman yokken bir kurşun da sen sıktın.
Suçum seni menfaatsizce, sevmek miydi?

Her seferinde gittin, geldin.
Bu sefer ben gidiyorum, senden vazgeçtim.
Masum sevgimi, sana kurban etmeyeceğim.
Sonsuza kadar, kalbime hapsettim seni.

Sen benim nefesimdin, nefesimi kestin.
Sessiz çığlıklarım, artık hep sessiz ve çaresiz.
Şüphe ile baktığın, kalbimi de alıp gidiyorum.
Bu ömrümü, sana heba etmeyeceğim papatyam.