Ey insanoğlu... Seviyor sevmiyor diye yapraklarımızı yolup yolup bizi dımdızlak bırakıyorsunuz. Bizler dünyaya güzellikler katmak için Allah tarafından özene bezene yaratılmış papatya çiçekleriyiz. Dağ başlarında kırlarda, sarı beyaz renklerimizle, kokularımızla sizlere görsel bir şölen sunuyoruz bu yetmez mi?
Benin ve arkadaşlarımın yapraklarını kopartarak eğer ki birbirinizi sevip sevmediğiniz ortaya çıkacak ise hiç çıkmasın. Biz papatyalar bıktık gerçekten sürekli kırlarda sevgililerin yapraklarımızı kopartıp bizi dımdızlak bırakmasından... Yapmayın böyle şeyler, yapmayın... Arılar sinekler konsun üstümüze yine, onları bu zevkten mahrum bırakmayın.
Bırakında kırlara çıkan ve birbirini yürekten seven kızlar erkekler bizleri doya doya koklasınlar, koparmadan, kokularımızı ciğerlerine çeksinler... Bizim yapraklarımızdan papatya çayları yapılsın, bakın işte o zaman kopartıldık mı, bir işe yaradık diye zerre de üzüntü duymayız...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta