Papatyadan Tac'ını Şiiri - Kadir Albayrak

Düşündün mü çevrende, yakın uzak fark etmez
Seni kim “nice sever”, nedir verdiği değer?
“Dünya” dediğin gülüm, saçının teli etmez
Kefenin bir gözüne “seni koysaydım eğer”

Onlar için “herhangi biri“ olabilirsin
Biri için “sevgili” eş de olabilirsin
Belki sen bir rüyasın, düş de olabilirsin
Bir cevap veremezdin, sana sorsaydım eğer

Ne annen sevebilir benim sevdiğim kadar
Ne de herhangi biri “sevgi yüreğim kadar”
Ben kimseyi sevemem seni sevdiğim kadar
Uçardım ”bu rüyayı” hayra yorsaydım eğer

Senin için varım ben, nefesim senin için
Özlemi sana duydum, hasretim senin için
Sevgiyle kavilleştik, yeminim senin için
Kalem kâğıt yetmezdi seni yazsaydım eğer

Kaçırma gözlerini, bakayım saatlerce
Orada kaybolayım “bir ömür” gündüz gece
Gizlice fısıldayıp sevgiyi hece hece
Milyon kere söylerdim, tek tek saysaydım eğer

Göğsümdeyken o başın, okşasaydım saçını
Sevinçten şu dünyanın “doyururdum açını”
Kırlardan derlediğim papatyadan tacını
“Sevdiğim” diye diye, sana taksaydım eğer

“Kadir Albayrak”