Açık bir yer yoktu, her yer kapanmıştı.
Sokağı çıkma yasağı yedide başladığı için olsa gerek, insanlar bir telaşla tüm tezgahların üzerini örtmüş, evlerinin yolunu tutmuştu çoktan.
Ramazan ayı olması da buna vesile olabilirdi.
Bulmam gerekiyordu.
Ama nasıl olacak diye anlamsızca düşünürken, kaldırımda hüzünlü bir şekilde oturan bir kıza denk geldim.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta