Papatya Prenses Şiiri - Mehmet Salih Diri

sen papatyalar içindeki papatya prenses..
bu dost yürekten sevgi için yanan yüreğine
sevgiler göndeririken hiseetiklerin ve heyecanın gibi özledim
hiç yokmuşsun seni görmesemde..özlemlerimde..biransın..
şuan haatırladığım,her zaman anlarımda yaşadığım gibi..
nasılsın bile diyemedim iyi olmanı dilediğim içindir belki
sen baharla açan bir papatya gibi..
yürekleri mavilerken kendini maviden yoksun bırakırcasına..
dostlarına fedakarlıklar etiiğini hisetmek adına iyisindir
özledim seni nerdesin güzel papatya prenses
aslında özlenilen papatya yüreğin.
sen mavi gözlü devin yüreğinde dev bir papatyasın.
herkesin hayranlıkla seyretmek istediği...
dilek dileyenlerin dileği,umut arayanların umudu
sen bir papatya falında seviyor sevmiyor diye
yaparakları tektek koparan sevgilinin seviyor diye biten papatya falında
yüreklerde sevgileri yeşerten bitmeyen tek umutsun...
o ışıksın...işte osun yaşanılası hoş analtılmazı zor olan
erişmek için sana yıkıyorum bütün duyguları
aramaktan çok bulmak istediğim gibi
ruhumun derinliklerinde bulmak istiyorum en çok
ama gönlümde yaprakları özlüyorum diye biten papatya olarak buluyorum
Gel yüreklerimizi papatlayalım.. papatya prenses..
Bir yürek düşün ki, yaralı.. bir dil düşün ki,lal
bir şiir düşün ki hiç yazılmamış
gel papatya bahçesinde mavi yüreklerimizle
yüreklerimizi perçinleyelim papatya prenses.
bir papatyada biz ekelim..maviye
insanların umuduna umud olalım.
bir tebessüm gibi.yüreğimizi papatyalayalım..