Papatya'nın Dilinden Şiiri - Ekrem Aşcı

benim adım evvelden papatya konulmuş
ne bana danışılmış, ne fikrim sorulmuş

arının biri gelip konar çiçek balıma
kimi kendini bilmez benden bakar falına

sorarlarmı ki yanıyormudur canın hiç
sormadığın yetmiyor, biç yavrum beni biç

bazen bakıyorum insanlar yanaşıyor
dertlerini söyleyip banada danışıyor

sonra birden şiddetle kendinden geçer
suçum varmış gibi tutup kökümden biçer

vah benim dertli halim, niye varız biz?
kimnde süslüyüz, kiminin altında iz

böyle gitmez hayat bıktım artık
bağzımız sökülmüş, bağzımızda yırtık

ah bir bağırsaydım neler söylerdim
tabi sözler boştur size bunu bilirim

dert yanıyoruz ama görevimiz var
ne olursa olsun hep çiçeğimiz açar

son sözüm insanlığa, düşünün biraz diye
biz çiçekler olmasak yaşamınız niye?