Papatya Kokulum 2 Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Asi yüreklim
senden ne isterdim biliyormusun
saçlarıma papatyadan
bir taç takmanı.
bizim bu hayallerimizi
elimizden aldılar.
canımın içi
bana hep papatya kokulu
Asi kız derdin.

Asi yüreklim
biz seninle her bahar
erikler çiçek açınca buluşacaktık
bizi bize bırakmadılar
canımın içi bana hep derdin
saçların ömrüme ömür olsun.
bizim hayallerimizi katlettiler.
saçlarıma her dokunduğunda
ellerin sanki saçlarımın
arasında dans ediyordu.

şimdi bak bahar geliyor
erikler yine çiçek açıyor
sevdiğim işte o zaman
ben geliyormuyum aklına ?
ben nerede bir erik ağcı görsem
sen geliyorsun aklıma.

canımın içi
ben o yüzden saçlarımı
hiç dağınık bırakmıyorum
rüzgar gelirde
seni kokunu alır diye
saçlarımı hep toplarım.
hani bana ömrüm derdin ya
bir daha kimse bana
senin gibi ömrüm demedi canım.

Asi yüreklim
seninle nehrin kenarında
yürüyorduk akasya kokuları
arasında yürüyorduk boydan boya
akasya kokularının arasında
Sen bana papatya kokulu
Asi kız derdin ya
canımın içi
ben bir daha senden sonra
hiç papatya koklamadım
İşte böyle yüreksızım