Sokak lambasının aydınlığında oturuyorum.
Üzerime kâr yağıyor, çok soğuk üşüyorum.
Bir eski ve kırık aynada kendime bakıyorum.
Düşünerek yavaş yavaş uykuya dalıyorum.
Duygular bu gece sessizliği kabul etmedi.
Mutluca bu yoldan kimse neden geçmedi?
Ağlayan sesler mi sarılıp birbirini sevmedi?
Papatyalar neşe ve hüzünden vazgeçmedi .
Ayrılıklar ve hasretler gönüllerde savruldu.
Yabancı bu şehirde öyle çok mu yoruldu?
Gittikçe bana yaklaşan mutluluk ne oldu?
Mutluluk yabancı şehirde gittikçe kayboldu.
Paramparça kalbim geçip giden günlerim.
Permeperişan sokakta yeryüzünü dinlerim.
Bir arayışla uzaklara dalıp gider gözlerim.
Bekler hayretle papatya kokan hayallerim.
Mavi.Alyldz 13.01.2020 03.00
Kayıt Tarihi : 5.3.2020 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!