Papatya Düşler Veda Şiiri - Ayşe Uçar

gök kuşağının
gamzelerinden düştü gün
rengârenk düşlerin bekçisi tombul bulutlar
masmavi sonsuzluğa uzanır ellerim
ıslak tenimde deniz dalgası saçlarım

dudağında
deniz köpüğü
bir martı geçer alçaklardan
okyanus ıslığında yıkanır bebek yüzlü yunuslar

haydi
gülümse yarınlarım, sihirli bir aynadan
sek sek oynayan adımlarımda serçe coşkusu
yeni bir aşkla doğ güneş
sarı çayırlara yemyeşil tepelere...

altın tozuna banmış, başakların ortasında
bembeyaz bir papatyaya dönüştür beni rüzgâr
yapraklarımda uçuşan polenler, arılar, kelebekler
haydi! ... ama dokunun kalbime

-karanlığa yer yok ruhumda kötülüğü de-

ne zaman yağmura tutulsa gözlerim
ne zaman sapıtsa yolumu eşkıya ruhlar
ne zaman umut tacirleri çıksa karşıma
bilirim melekler yanımda...

hatırlasın insanlar
hatırlatsın takvimler biz kirlenmeden
biz tüketmeden bir cennetti dünya

ne zaman
bir avuç suda boğduk kendimizi
bilen var mı?

07/03/12