Papatya Şiiri - Halil Ibrahim Tekin

Kirlarda ozgur yasamisti,
Ruzgarlarla yarismisti papatya.
Bir tepede salina salina ruzgarlara verirken kendini,
Bir insanoglu seni dalindan kirmisti papatya.

Vitrinlere konuldun susleyesin diye,
Kimse halini sormadi mutlu musun diye?
Bir omur boyle geldi gecti,
Sevmedin sevilmedin papatya.

Beyazdan aldin rengini,
Bir baharda actin ciceklerini.
Gozyaslariyla besleyip suladin kendini,
Ruhunu yansittin renkten renge,
Dokunmasinlar sana kirilirsin papatya.

Kaf daginin arkasinda,
Butun ciceklerin mutlu yasadigi bir ulke varmis,
Orda butun cicekler mutlu yasarmis.
Birgun yakalarsan Anka Kusunu,
Gotursun seni mutluluga papatya…