Panzerlerin Korkulu Rüyası

Helal süt emmişliğini
dinler mi hiç,
elin haramzadesi...
Allem etti,
kullem etti;
kaptı gitti yavrusunu...
Ne görebildi bir daha,
ne bir haber alabildi
iyi ya da kötü...

Dağa taşa döktü derdini
bir zaman...
Duyan olmadı...
Yalvardı yakardı Tanrı'ya...
O'da duymadı...
Her tan atışından,
her gün batımına
bir umut aradı ufukta...
Her kapı çalınışında
fırladı yerinden
sevecen bir telaşla yüreği...
Vay anam vay! ..

Baktı gördü ki,
saymakla yerinde böyle
varılmaz bir yere...
Sustukça kan doğrar aşa...
Pustukça azar zulüm...
Vay ömrüm vay! ..

Dedi ki:
Saymak yok yerinde...
Susmak pusmak yok artık...
Acıları katık edip sevgilere
koyulmak var yola...
Katmak var yüreğini yüreklere...
Toplandıkça coplanmak,
coplandıkça çoğalmak,
çoğaldıkça çağıldamak var
karanfil karanfil...
Kırmak var zincirleri
Galatasaray lisesi önünde...

Panzerlerin korkulu rüyası
Cumartesi Anası! ...
olmak var...

('96)