Panzehir Şiiri - Semina Morez

Kör kuyulardayım gecedeyim düşteyim yine seninleyim
İncecik cılız bir ışıkta yüzünü seçebilecek aydınlık yeter
Bana gülünce çizgilenen göz kenarların
Gerçekten mıhla çakılmışçasına gözümün önünde duran bakışların
Hayal değil bu gerçeğin adı
Baktın ya bir kere gözlerimin ardına artık hep varsın

Her şey hayal olsun sonrası
Varsın her şey film icabı
Perdenin içinden geçip kaybolayım
Kimse hatırlamasın yüzümü
Ve ben seni hiç unutmayayım

Bakışınla gülüşün arasındaki ülkem kadar dünyam
Hiç uğramadım başka şehrine
Kasabana köyüne ne beldene
Ne gecene gündüzüne ne teninin ateşine

Bir ellerin var geçmiş bütün teşbihler palavra
Sendekiler eşsiz panzehir zannımca
Bir dokundun düşürdün volkana yaralandım
Bir daha sana varıncaya kadar sancılıyım
Ölümle burun buruna son demlerimi yaşıyorum sanırdım
Sen dokunursan tenimden ruhuma
Meğer yeniden var olacakmışım kaderimde varsa