Biliyor musun bu gece beni odaya attılar
Bir ranza verip eşofman giy dediler
Kolumdan bilmem kaç kalp yarası açtılar
Serum denen suyu köklerime akıttılar
Bilir misin bugün yeniydim ranzamda
Sevenlerim bitmek bilmedi bu karanlıkta
Yeni ölünce insan bir nimet gibi, Çünkü
Ölmek sevdasi insanlarin hep aklında
Biliyor musun sonra ranzamda birden eskidim
Kim dost kim düşman hepsini o uzun gecelerde bildim.
Ölmediğini anlayan insanlar yine bıraktı karanlıkta, eksildim.
Kim kalpte ,kim gözde ,kim közde o günlerde öğrendim.
Kayıt Tarihi : 29.5.2019 09:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Atmaca 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/29/pankreatit-bir-adam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!