Pandora…
bir zamanlar hayallerimdeki periydin…
beni özler, gözlerimin şarkısını söylerdin…
ama ne ben senin ellerini tutabilir, ne de sen benim…din..
Pandora…beni sevmemeliydin…
ben bir deliydim pandora…
ne aşıktım senin kadar…ne masum…
dalınca gözlerim aydaki sevdalılara…
güneşe hasretim diye ağlar dururdum…
niye yanmak istediğimi ben de anlamazdım,
çünkü hiç kimsenin olmadığı kadar...suçluydum…
Pandora…beni sevmemeliydin…
Pandora…hadi aç kutuyu…
göster bana yanlışla doğruyu…
beni sevmeden…sevgiyi kabullenmeden…
yapabilecek misin bunu…
Pandora...hadi aç kutuyu...
göster bana içindeki imkansız duyguyu…
umudu umut etmeden…umudu kabullenmeden…
yapabilecek misin bunu…
Pandora…sana söylemek istemedim…
seni terk etsem kendimi de terk ederdim…
öyleyse sen beni bırak pandora…
bırakta aşkı, umudu, yalanı, suçluluğu
sen giderken ellerine hapsedeyim…
Kayıt Tarihi : 18.6.2012 07:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama biliyorum ki sevmek, 'koşulsuzdur...' Pandoranın kutusundan çıkmaz, çıksa çıksa, 'gönlün kilidi' açılnca çıkar... Kimdeyse anahtarı, işte o çıkarır..
Güzeldi Şiir, Pınar Öğretmenim... Tebrik ve takdirimle...
TÜM YORUMLAR (1)