Panayır Şiiri - Erdal Çoban

Saygı duyarım sanata
Panayırda olsa da
Aç aç diye bağıran kalabalığın ortasında
Çocukluğum dört nala binmiş gidiyor
Elimde para ilk kadınımın bacaklarının arasına sıkışıyor
Para ona dokunmamı sağlıyor
Sonra yaşlıcana teyzeler sahnede don atlet soyunuyor
Kapıda kocaman panayır tiyatrosu yazıyor
Böyle olur sanırken sahne bedenimi kavrıyor
Çok sonra öğreniyorum tiyatronun en eskisi oynanıyor
Oyuncular meslek erbabı, fahişe lakaplı
Çengi tamamen bahane,yaşıtlarım döktürürken sahnede
Kuzu çevirmelerin kokusu midemde
Kendisi yaşlıca bir göçmenin önünde
İki el bir dil zevkinde