Panayır Şiiri - Nilay Bekkaya

Yıllar evvel denedim,
Bir ölüyü panayıra sürüklemeyi.
Şu kaskatı soğuk teni panayıra yaklaştıkça,
Çiçek açıyor, pamuk şeker kokuyordu.
O zaman inanıverdik işte,
Kalabalıklar içinde yüreği sökülse de;
Eğlencelerle meşgul olabilirmiş insan.
Panayırdır bozuk saatlerin, muşmula suratların ilacı
Panayırdır, bugün ve yarının tozlanmayan kitabı.
Yalnız ufak bir uyarı yapmaya gerek var; görüyorum.
Panayır değildir lağımların yakını, kapakların altı.
Hiçbir iyi palyaço saklanmaz insanlardan!
İyisi mi panayırda kalıp pat pat pat mısır yiyin siz..
E geç saatlere de kalmayın çok….