Pan Kokulu Şiiri - Kağan İşçen

birdik
yaşarken pan kokulu anılaşmayı
anı bizdik
ve yollar bitmekle tehditkardı
kısalırdı zaman mesafe
her türden
ayrılık yakınlığı yakın...
kirpiğin parmaklarımın ucunda
çınar kadar uzun ömürlü...

asırlık bir ormanca bakardın
geçip gidişime
kendimden...
kendine...
çıkamazdım içinden musonlarının
çıkmak istemezdim...

çipilleştiğini yavrum
paylaştım uykularımla
en güzel rüyam kalsın diye gözlerin
uyanmak istemezdim...