Pamuklar Telef Oldu Şiiri - Fırat Aydil

Burası Çukurova
Yazları sıcak olur uyutmaz adamı
Serinletir aşıkları
Toros rüzgarları
Yazları bir damla düşmez bu şehre
Daha doğrusu düşmezdi
Sen bu şehirden gidene kadar
Sen gittin ya
Yokluğuna dayanamadım
Öyle ağladım ki
Pamukları telef ettim
Hadi beni bırakıp gittin
Zavallı çiftçiden ne istedin
Sensizliği kaldırabilir mi bu şehir
Haykırmaz mı yarin nerede diye yürüdüğümüz sokaklar
Hesap sormaz mı adını kazıdığım ağaç
Sensiz kabul eder mi beni Seyhan nehri
Alırlar mı sensiz beni Reşat beydeki sinemaya
Üzerine uzanmama izin verir mi yalnızlar parkındaki çimen
Veda bile etmeden çekip gittin
Hasretine dayanamadım
Öyle ağladım ki
Pamukları telef ettim
Anladım beni bırakıp gittin
Altı çocuklu Irgat Ayşe’den ne istedin
Kocasını vermişti kan davasına
Altı çocuğa tek başına bakıyor
Tek geçim kaynağı pamuk
Bu aileden ne istedin
Acaba bunları bilsen gider miydin
Sen yazın ortasında gittin
Ben yokluğunu kaldıramadım
Öyle çok ağladım ki
Pamukları telef ettim