Pamuk Şiiri - Ferhat Bekir Oyman

Hikayem, pamuk tarlasında geçer aslında benim
Toplasan iki avuç belki eder, çehresi ve çizgileri
Yolları sıcak ama güzeldir, koydun mu,dudağını
Öpmeye doyamazsın o pamuk gibi,ellerinden

Sevdim mi ? simsiyah gece gibi saçlarını tutam tutam
İyileşmeyen yaralarım bile kabuk bağlar birden
Sararım çektiğim nefesleri bembeyaz pamuklara
Güneş doğmasada gözlerinden selam olsun yarınlara

Saki olsun dilinden düşen mey tadında sözlerin
Kaç yarına bedeldir ,hüzünlü ,akmış gözlerin
Yıkılsın gök kubbe,kalsın altında bütün kötülüğüm
Sensin toprak yüzüme bakana kadar benim ömrüm