PAMUK
Kısa kalmış umutlarım
birden uzuyor gözbebeklerinde,
hayallerim koşuyordu
gecenin karanlık avuçlarına
cemre gibi düşünce ayak uçlarıma
gülüşlerinde güllerim açıyordu...
Pamuk,
çocuk düşlerime taşıdım seni
saklambaç oyunlarında kaybolurken
cennet yapıştı senli yüreğime...
bu şehir sen açtı
bu şehir sabahına seni taşıdı
bu şehir;
kaybolan hüzünlerin hikayesini
bir uçurtma kanadında,
bulutlara astı...
pamuk bir gül,
güneş sen olsun
bir gül
bu şehir senle dolsun...
Mustafa Şimşek
Kayıt Tarihi : 30.4.2014 18:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Şimşek 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/30/pamuk-17.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)