Balkon demirlerinden sarkan çocuklardık.
Bir o kadar da düşmekten korkan.
Şimdi ise düşmek için can atan çocuk görüyorum aynada.
Çaresizliğe düşmüş.
Yalnızlıktan bıkmış.
Bir o kadar da kalabalıktan kaçan bir çocuk.
O çocuk artık ölümün geleceği günü bekliyor.
Yaşı on sekiz olmasına rağmen.
Ne de olsa ölümün yaşı yok dimi ?
Çaresizliklerim var benim.
Sevgim kadar büyük
Kalp kırıklarım kadar keskin.
Sensin benim çaresizliğim.
Elim ayağım birbirine dolanır da
Yine de dokunamam yüreğine.
Isıtamam seni.
Kalın bir paltom olsa bile.
Kayıt Tarihi : 29.5.2017 08:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alihan Ateşli](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/29/palto-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!