Palamut Meşesi Şiiri - Hüseyin Turhal

O, bir gölge krallığıdır. Altında yüzyılların yavaşlığı birikir. Gövdesi, acele etmenin anlamsızlığını, sabrın ise somut bir zafer olduğunu kanıtlayan, çatlaklarla yazılmış bir tarihçe. Her kıvrımı, unutulmuş bir fırtınanın, savuşturulmuş bir kuraklığın izidir. Meşe, zamanı değil, direnci ölçen bir saat kulesidir.

Palamut, küçücük bir gelecek vaadinin en ağır, en yoğun hali. Elinde tuttuğun o sert ve cilalı minyatür, yüzlerce yıllık bir sessiz gücün şifresidir. Bir tohumdan daha fazlası; bir mirasın, bir ormanın başlangıç noktası. Yere düştüğünde çıkardığı tok ses, bir eylemin değil, bir zorunluluğun fısıltısıdır.

Dalları, gökyüzüne uzatılmış, yavaşça ve kararlılıkla şekillenmiş arzuların kemikli haritasıdır. Onun heybeti, gösterişten değil, köklülükten gelir. Meşe, hem başlangıç hem de son olmayı aynı anda içinde barındıran, kendini hiç tanımlamadan her şeyi tanımlayan o ulu, sessiz otoritedir.