Padişahın yardımcısı vezir varmış. Birde padişahın soyunu yakınını bilen iyi bir savaşçı. Bu savaşçı çevresi genişmiş vezir kadar padişaha yakınmış. Savaşçı ve herkes veziri severmiş. Taki savaşçı vezirin yaptıklarını tanıyana kadar. Bu arada padişahın çocuğu yokmuş vezir bunu fırsat bilip padişahı bir şekilde tahtından indirmeye karar vermiş. Ne yapayım ne edeyim diye düşünürken. Aklına çok iyi olan savaşçı gelir. Ben bu padişahı savaşçıya savaşçıyıda padişaha düşürüm Ya Padişah savaşçıyı öldürür ya da savaşçı padişahı öldürür. Padişah ölürse savaşçıyı zindana attırırım hem Padişahtan hem savaşçıdan kurtulurum. Savaşçı ölürse halka padişah en iyi savaşçımızı haksız yere canını aldırdı sırtından bıçakladığını söylerim der. Padişahın halkının arasında itibarı gider tahta ben geçerim demiş. Çünkü tahtı en iyi hakeden benim der. Vezir padişahın yanına gider. Padişahım bu savaşçıdan şüpheleniyorum buna fazla yüz verirsen yakında senin halkın bunu sever bu senin sözünden çıkar tahtını ele geçirir der. Her seferinde padişahı türlü şeylerle kafasını karıştırır. Vezir bu sefer savaşçıya gider savaşçıya der ki senin çevren geniş güçlüsün lakin Padişah eski Padişah değil ve senin güçlü oluşunun farkında seni en kısa zamanda indirmeye çalışabilir der. Savaşçı veziri iyi tanır ne yapmaya çalıştığınıda iyi biliyor lakin vezir bunun farkında değil savaşçı ne padişaha nede vezire bu kurulan oyunu belli etmez vezire kılıcı vuracağı zamanı bekler. Savaşçı kılıcı kaldırırsa o kılıcı hiç kimsenin indiremeyeceğini iyi bilirler. Zaman gelip geçer vezir dayanamaz padişahın yanında bile savaşçıya karşı oyun oynar. Savaşçı zamanı gelir oyunu bozar oyun oynuyan vezirin boynunu vurur.
ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY
10.08.2020
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta