Güneş doğmadı yüreğine, kan bulutları tesellin,
Şavkı vurmadı yaraya, yakamoz olsa gecede.
Taş yarıldı göbeğinden, hazin yıkılışına,
Gökkube yıkıldı üzerime.
Kainat sana, sen kadere İSYAN...
Bahtına isyan çocukluk düşler,
Al yanaktan süzüldü kör yüreklere,
kan damlası...
Gök yüzü mavi, kızıl güneş neyime?
bahtım gibi katran geceyedir isyanım...
Haykıramadan alnıma kazınmışları
Kırlangıç yüreğinde bir acı sevda,
YAŞAMAK...
Çocukluk düşlerine gem vurmuş hain,
kıvranır çaresizliğinde,
çığ düşmüş mahrur beden.
Yılan tenine saklı umutları,
akırtır zehri yüreğine,
Kızıl gül hayali vuslat düşler.
Yaşamak...
İnadına yaşamaktı,
açlığın diğer adı, çocuk.
Alnı açık, sevgi yüklü,
yaşama sevinci alınmış,
geleceği çalınmış,
ÇOCUK...
Utanç sillesi zulmün suratına,
direnmekti, yıkılırcasına kadere.
Utanç duvarı,
kör yüreklere...
Pardon çocuk,
Utanıyorum senden,
utanıyorum kenndimden,
insan olduğumdan...
Bir umudum çocukluğum,
utancımla uçuverdi elimden,
Alnına kazınmış kadermi yoksulluk?
Beter mi düşmeliydi payına, AÇLIK.
Sen utanma çocuk,
seni bu hale getirenler utansın.
Kayıt Tarihi : 31.10.2008 18:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!