Özün üçün... Şiiri - Lida Ahmedi

heçde halım yaxşı deyildi...

pencerelerimin doru gözlerini,
bir uzaq anlamın baxımında çıxardım...
ve sefey tanrımı,
yanğın qoxuyan namazların yuxusunda öldürdüm...!
ne pencereni istedim...
ne tanrı qusduğu ışıqları.
geleni yamanladım....
gelen meni...yamanlayırdı!

yox...
heçde halım yaxşı deyildi...

bir soyuq yurğunluğun bucağında ağlamadım ki...!
ne bilim,
belkede sözcükler yağıntısıydır.
gözlerinie baxaraq mahni oxudum...”sos” dediler.
ama men bь tь n ulduzlarэ n mahnэ larэ nda oynamэ mэ ю dэ m!
bilmirdiler ama,
dь nyь nэ n sonondada tanerila dans eden...men deyildim ki...!

yox...
heçde halım yaxşı deyildi...

bonu anlayan bir tek sende olmadın.
sende bir qorxunun külünde,yanan xol budağıma gülende göründün...
ne su istedim,
ne meni anlamaq üçün birisin.
ulduzlar gözlerimi öpmek üçün bir birini ayağlayanda görmedin mi? !

yox...
heçde halım yaxşı deyildi...

duvarlarla üz üze oturub,
dodaqlarım...cınaqlarım esen zaman,
üşümürdüm ki...
yorğunluq neden penceyini atdı üstüme..? !
bir de,
dara çekilmiş güneşlerın boğultusunda,
bar veren gızıl güller,
menim qorxularım deyil midir...?
qorxuram demekden, yaman qurxuram!
.
odama gelmek istesen,
özün üçün dözüm...
menim üçün...
bir çelik,
bir çıraq...!