Özümdeki Maşuk Şiiri - İbrahim Arslan 5

Huzursuz gecelerin rüyasında görmüştüm sanki seni
Gülen yüzünmüydü yoksa gözlerinin içindeki ben mi
Yıldızlar hiç bu kadar yakın olmamıştı sanki bana
Ama bana ışımayan yıldızları neyleyim
Neyleyim bana gülmeyen yüzleri

Marifettir sevmek, gönül vermek, bilirdim
Bilmezdim ki bu yolda ben hep tekmişim
Sevgim o kadar büyümüş ki farketmeden
Meğersem senin gözlerinde ki ışıltı
Bende ki sevgi imiş sende ki bitmeden

Bu kahrım sana değil, yıldızlaradır
Baktıkça, bana seni anımsatır
Hemen çekerim perdelerimi
İşte o zaman kararan odam içimi aydınlatır
Asıl sevgiliye köle olur bedenim

Gözlerim kapansada ruhum görür her şeyi
İşte o an başlar bende ki bâki sevgi
Ona mani olan fani sevgiliye karşı
Gönül ister ki her sevgiliyi sevmek
Bilmezki o gönüle bir bâki sevgili yetecek