Özü İnsan Olanın Şiiri - Mehmet Şahan

Sorarım hep kendime, insan neden anlamaz?
Anlatan mı hatalı, dinleyen mi tınlamaz!
Bakın ne der Mevlana, onda hata aranmaz:
“Özü insan olanın, sözü de insan olur!
Söz, söyleyende değil, karşıda değer bulur! ”

Yüce Rabbim insanı, ne mükemmel yaratmış?
Bedenine ruh vermiş, tamamını donatmış.
Kelamını bilerek, söylemek de sanatmış,
“Özü insan olanın, sözü de insan olur!
Söz, söyleyende değil, karşıda değer bulur! ”

Kalpte yanan odunun, közünü bilmek gerek!
Aslına dönmek için, özünü bilmek gerek!
Söz ağızdan çıkmadan, sözünü bilmek gerek!
“Özü insan olanın, sözü de insan olur!
Söz, söyleyende değil, karşıda değer bulur! ”

Geldik sözün sonuna, Şahan ne ders çıkarttın?
Olmadıysa yararın, hayatını kararttın!
İnsanı sevmediysen, lafı boşa çoğalttın!
“Özü insan olanın, sözü de insan olur!
Söz, söyleyende değil, karşıda değer bulur! ”