Özo dostum (yada bir çizgi film)

neresinden baksan bir şair esmeri
ancak bir şairin imkanı gözleri
bir dostun kalem kırması

bir var olma ma teşebbüsü
yazılan her sözcükte eskiyen bir yüz
sarışın kadınların yuva yıkma endişesi

bir aha kaderi yazılan
kalem tutan elin
acemi tüccarlığı

kalbin tere, bedenin aşka emaneti
bir kızın postmodern bekleyişi
bir dostun kalem bereketi

her çiçek açtığı toprağa mahkumdur
sen şimdi filiz versende
yaşadığın yerler haber bültenlerinde hep uzak
ve karla karışık yağmurlu
bunun için yaşadığın aşklar ne kardır nede yağmur

iki elin merhabasında
kahvenin mekan olduğu
''emek''leyen günlerde
bir güneşe bir toprağa saygıyla bakarken
belki bir ''görüşme''borcumuz vardır..