Sevmek seni bir bardak suda serinliği sunmak cehennemde kalan yüreğe
Buzdan kale içerisinde kavrulmak...
Kaybolmak küçücük bir odada
Ve ezbere bilmek koskoca evreni...
Seni sevmek çölde kırların kokusunu hissetmek
Gecenin ayazı mı beni böyle ürperten,yoksa yalnızlığın saç tellerime vurduğu suskn notalar mı?
Ruhumun teneffüs aralarında nefesine muhtaçlığında mı aramalıyım yoksa korkutan serinliği...
Kaç sayfa yazılabilir hasret, kaç ömür dinlenebilir esaret
Kelimelerin tükenmezliğine kalem ömrüyle nasıl kanılıp
Nasıl çığlığa dönüştürülebilir bu cesaret...
Hüzün damlıyor kalemimden.Sözcüklerim yeminli mutluluğa dair bir cümlede yer almaya. Gülüşlerim mecazi, ne kadar istesende değişmiyor geri gelmiyor mazi. Yastık altına sakladığım hayallerin nesli tükenmekte, içimde çığlık çığlığa söylediğim nameler notasını yitirmiş gibi sanki... Rotası olmayan bir gemi gibi dalgalara bırakıp kendimi akıyorum yaşam denilen kurguda. Kalbimin bir köşesinde duygu deryasındaki yalnız yabancı bir köşesinde karanlık bir sancı....
Kaybolduğum, boğulduğum gecenin karanlığına doğacak sabah güneşim biliyorum.Ama gecenin içinden çıkamıyor, güneşimi tutamıyorum. Cevap bekleyen sorular duruyor önümde: Neden? Daha ne kadar? ...
yanıtlar dilimin ucunda duruyor hecelere dökemiyorum. Kalabalığın ortasında yaşıyorum yanlızlığımı herkesten habersiz. Hem koşmak istiyorum aydınlığa hem kelepçeler vuruyorum ayaklarıma. Sonradan oturup gülüyorum halime delimiyim diye...Evet; işte buna gerçekten gülüyorum içimden gelerek çığlık çığlığa gülüyorum acıyla deliriyorum diye...
Güç denilen şey nedir? Gerçekten tükenebilen,bizi sana karşı savunan omu? Yoksa senin düşmanın olan duyguların genel adımı güç? Bizden çaldıklarını yerine koyabileceğimiz umutmu,her gecenin muhakkak güneşe kavuşması gibi kalbimizin karanlığını da yok edecek aydınlığa ulaşabileceğimiz inançmı yoksa bekleyişleri çekilir kılan sabır mı güç dediğimiz şey?
Aslında biliyorum ki inancımız,umudumuz ve sabrımız olduğu sürece ne sen nede senin kimliğine bürünüp kalbi işgal eden suretler sarsabilir ruhumuzu. Sevdalı yüreğimiz çarpışmalardan yara alsada hatta yok olsada inancının boşa olmadığını bildiğinden gocunmaz yokluğundan...
Bizi kendi silahımızla vurabilme yeteneğine ve senden güçlü olmamıza rağmen oyunlarının içine oyuncak yapabilmene hayranlığım bu defa...Sana,acılarına,ayakta tutmaya çalıştığım sevdamı sindiren oyunlarına...
Eskimiş bir ben duruyor karşımda. Yıpranmış,kullanılmış,paslı bir yüz var aynamda.
Yılları yolları ve yaşları çift dikiş geçmiş biçare yüreğimle;
beynimin çığlıkları beliriyor gözlerimde.
Kelimelerim, tozlanmış kitaplar arasında anlaşılmayı bekliyor.
Dünde,bugünde ve yarınında karanlığı kucaklayan kalbim umutlarını ısıtmaya çalışıyor bir mum ışığıyla.
Bir bebeğin gülümsemesine tutunuyor nefesim.
.Ölüm kokulu bir gecenin sabahına açıldı gözlerim. Bir yanımda sevdanın masum hayali bir yanımda kaybedilen dostlukların hazin matemi... Aralık güneşi doğdu eylül şafağında. Güneşte mi küstü yoksa artık saklanıyor sıcaklığında...
Nice dağlar devrildi sabrımdan nice yollar eğrildi. Suskunluğumla özgürlüğün esaretinde boğuldum. Mutlu olsun diye eşim dostum kalbime koca bi kilit vurdum... Şimdi tane tane dökülürken gözlerimden çığlığım bir ölü soğukluğunda aralanıyor bakışım. Bir çift tatlı sözle can bulmuşken yeniden suçlanarak mutluluğa gölge düşürmek neden?
Aşk dedim yıllardır insana neler yaptıran... En beter acıyla en büyük gülümsemeyi dudağına konduran. Bir yandan dünyaları bırakırken kucağına bir yandan kolunu kanadını kıran aşk... Yok dediler o üç harf yanyana anlamsız artık boş kalabalık yalnızca. Kimine göre kılıf kimineyse üç günlük eğlence. Ne leyla bekliyor artık ne mecnun can veriyor çöllerde...
Ayakta alkışlıyorum seni...
Aslında kendimide...
Hala inatla bana gülümseyeceğin günü bekliyor ve inatla seviyorum seni.
Annem her zaman söylerdi'keçi inadı var sende' diye...
Ne haklıymış...
Al işte skor hanene yeni bir çizgi daha attın kanımla.
Seni sevmek için zorladıkça kendimi,
adeta nefret etmemi ister gibi suratını asıyorsun hep bana.
Ben sana bir adım atarken sen koşar adım uzaklaşıyorsun.Her sabaha yeni umutlarla açılırken gözlerim,sen kara gözlükler armağan ediyorsun güneşi karartan
Ben gülümsedikçe sen önüme taşlar koyup kanatıyorsun dizlerimi.
İnandığım sığındığım ne varsa aksi olduğunu en acı şekilde gösteriyorsun.
Sana tutundukça sen bana dönük dalını kurutuyorsun.Kaçmak istesem bırakmıyor,
Adın dilime dua olmuşken her nefeste
Gözlerim yoluna kenetlenmiş,kulağım billur sesine...
Yüreğim zindan kelimeler ziyanda
Bir yanda aşkın var yokluğun öbür yanda...
Hoyrat bir aşktan kalan ağır aksak adımlarım bilinmezliğe sürüklüyor bedenimi...
Sevdanın gizleri arasında yer arıyorken yüreğim yüreğine,
mekansız hislere sarılıyor çaresizce.
Biçare çekip gitsen nereye;
kaybolsan kendinde,yabancılaşsan herşeye fayda nerde?
Yada kalsan,savaşsan...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!