Öznesizim Şiiri - Hatice Ak

Sabah serinliklerinde hep sıcacık gelirdi sesin
Gece karanlıklarında yolumu aydınlatırdın
Vazgeçilmezimdin, sevdiğim, saydığım, güvendiğim
Öyle alışmış, ölesiye müptelandım anlayacağın

Birlikte nefes alır, birlikte gülümserdik yaşama
Öyle çok benziyorduk ki birbirimize, karıştırırdık
Hangimiz sen, hangimiz ben olan yanlarımız diye

Aynı türkülerden hoşlanır, düetlerle içlenirdik
Gülümsemeyi bile sen öğretmiştin yarınlara
Kederlerle geçen uzun uzun yıllardan sonra

Ben konuşurken, sen dinlerdin ilgi ve sevgiyle
Bir an ayrı kalsak, ilk fırsatta birbirimize koşar
Masum bakışlar ve gülümseyişlerle coşardık

Hislerimize tezat, kader miydi bizimle oynayan
Ne idi hatamız? Çok sevmek miydi yanlış olan
Sözler vermiştik hani? Bırakmayacaktık birbirimizi
Neyin uğruna terk ettik, Yürekler dolusu sevgimizi

Ne yönden estiğini anlayamadığımız bir fırtına sürükledi
Un ufak edip dağıttı dört bir yana, mağlup etti bizde bizi
Sakın üzülme canımın içi, bende üzülmem becerebilirsem
Ne bir eksik, ne bir fazla, şu anki hislerim bunlar tamamen

İstemeden de olsa, kapattım tüm kapıları, sevgine ve sevgime
Sensizlikte düşlerim üşüyor, bir sunakta yapayalnız ve kimsesiz
İşte bu yüzden sevdiğim, hem ben hem de şiirlerim ö z n e s i z

07.12.2010