Yüzleşirken
soyutlandığını içine çekerken objektiflikte
s/onsuz nesnelliği nereye sığdırabilir ki?
öznellik tek başına.
O'
hiç hissettirmedi yanılgısını-yenilgisini
ve
büyüklüğünün ayak altı ezikliklişmişliğini
O kavgaydı
dipdiri Derinliğinde başı göğe değmişliğinde.
Şu ölümlü dünyada karnımızı doyurup
insani sarılıp sevişmemizin dışındaki hiç bir doyum
insan olmamızın iz düşümü değil
başka bir zenginlik...
Kayıt Tarihi : 17.10.2012 20:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!