Özlüyorum İşte! Şiiri - Özlem Şengül

Kimsesizliğin bitmeyen özlemiyle
Avuçlarımda saklarım gözyaşlarımı.
Anılarım bile yok benim
Gülümseyebileceğim bir tek hayalimde...
Ne zaman doğdum ben?
Annem kim tanımadım bile
Sahi nasıl anlatılır anne sevgisi?
Nasıl anlatılır babanın hasreti?
Hayalime bile sığdıramadığım
O eşsiz insanlar kim?
Nasıl özler insan görmeden?
Ben özlüyorum işte!
Yıldızlar kadar uzak olsa da,
Yağmurlar kadar,
Gökyüzüne hasretimi anlatacak kadar
Çok özlüyorum işte...