Bir insanın adiliği, namussuzluğu ve şerefsizliğine sessiz
kalan ve hatta hatta alıkışlayan yakın çevresi ve ailesi de
aynı karaktere sahiptir. Ve işin içinde menfaat sözkonusu
olduğu aşikardır.
Yaşamında kendini kurumuş yaprak olarak gören insanın,
süpürüldüğünde şikayet etme hakkı yoktur.
Saygının olmadığı yerde sevgi olamaz. Saygının olduğu yerde sevgi olmayabilir. Ancak, sevginin olduğu yerde saygı kaçınılmazdır.
Çoğu insan, karşı cinsini görüp aşık olduğunda felaketine ilk adımını
attığını anlayabilseydi, herhalde gözlerinin kör, ya da ayaklarının kırık olmasını yeğlerdi.
Kuşlar tüylerini döküp yenilerine kavuşurken, ağaçlar yaprak ve çiçeklerini döküp tekrar açtığında mis kokularını dağıtırken, iğrenç görüntülü olarak bildiğimiz ve her zaman ürktüğümüz yıllan dahi derisini değiştirirken, insanların kabuğundan çıkmamasında ki ısrarı çözmek mümkün değil! !
Seyit ÇalışkanKayıt Tarihi : 20.6.2010 20:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!