Tutunamadım hayata yüreğimle içimdeki özgürlük şiirlerini yazarken özleyemedim seni bir türlü
Ellerim bomboş resmin bile yokken hayalini çiziyorum gözlerimin önüne
Varlığınla yokluğunun arasında sıkışan hasretliğini yazıyorum satırlarıma
Hangi nedenle olursa olsun sevginin büyüklüğünü gökyüzündeki yağan yağmurda ıslandığımda anlıyorum-
İçimde bir fırtına sessizce eser durur kimse anlamaz beni sadece yüzümün gülüşüne bakar acılarım öyle büyük ki
Dev bir uçurumun kenarındayım sanki hasretliğin her yanımdan vurup geçiyor beni
Ellerim boşu boşuna şiirler yazıyor şimdi ne sen nede gidenler anladı beni yine yanlız şiirlerimle baş, başayim ben
Kayıt Tarihi : 19.6.2011 08:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!