Özleneni Özlerken

ÖZLENENİ ÖZLERKEN
Ah be hayat
Bir banliyö treni gibi geçtin
ha vardın ha yoktu izlerin
uzun uzun çalan şarkılarda
öylesine özlerken seni
ah be
günlerim yağmur gibi akıyordu
kalbim şimşek gibi çakarken
kavrulan yüreğimi üfleyemeden
bahçemde solan dallarımı görmeden
penceremin kanadını açamadan
yıkılan duvarımı öremeden
ektiklerimizin bedelini alamadan
huzurumuzu elimizden aldın
namerdi bize güldürdün ustam
havoviç/adana