Her demir atış yaralar,
limanlara sığmaz
içimdeki çoçuğun kanatları.
Gözü kara firarlara zorlar,
ak çığlıkları
nilüfer çiçeklerinin.
Lodoslu gecelerde
daha bir hızlı savrulur,
hamak fukarası beşiğim,
büyür hasret,
tüter burnumda
içi yoksul börekleri anamın.
Bahçesinde kaç kedi yavrusuna
yataklık etmiş
şimdi yok evimiz.
Kayıt Tarihi : 4.9.2006 12:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oya Amaclı](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/04/ozlenen-yoksulluk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!