Özlenen Melek Şiiri - Pakize Gülşah Tatl ...

bilmiyorum görebiliyor musun beni
o alaca karanlıkta ki özlenen melek
seninle iken hiç senden sonrası
ne olacak düşlememiştim
kızgınım sana özlenen melek
demiştim sana
sakın göçmenkuşları gibi
alıştırmadan beni gidişine
gitme...gitme annem

böylesi yaşamak zor be annem
dudaklarım adını unutur oldu
yüzün kayboluyor belleğimden
ya gözlerin,acı doluyken bile
o sevgi savuran gözlerin

birgün gelecek unutacağım herşeyi
birtek ellerinin sıcaklığı
o tüm yaralarımı kapatan sıcaklık
özledim seni meleğim

oysa yaşanacak,göreceğin o kadar çok şey vardı ki
sensiz gelinliği neyleyim annem
sensiz...sensiz ev öyle soğuk ve boş ki
bak dolu dizgin yağmur yağıyor
üşüyorum
şimşekler çakıyor annem
korkuyorum
herkez uykuya
bense sensizliğe dalıyorum.
o katran karası ıslak geceler de
ağlıyorum

bazen seni bir yağmur tanesine koyuyorum
dokunmak için dışarı çıkıyorum
o kadar çok ki...seni bulamıyorum
gözyaşlarıma ekliyorum seni
kirpiklerimin arasından süzülüyorsun
durduramıyorum
ve sana,seninle uykuya dalıyorum
düşlerimde buluyorum seni
yüzünü göremiyorum
saçlarımı okşuyorsun eskisi gibi
herşeyi unutup
dünya'yı geride bırakıp
gelmek istiyorum sana
seni özledim demek istiyorum
dilim tutuluyor
sen uzaklaştıkça
çırpınıyorum,boğuluyorum.

bir de uyanıyorum ki
yine alabildiğine yalnız dünya'm
bu böyle gitmez annem
ve seni yüreğime koyuyorum
kalbim her atışın da
seni daha çok seviyorum...