Özlenen Kokular Şiiri - Rüzgar Gümüşay

Kim özlerdi avuç içlerinin kokusunu?
Sonsuzluğa uzanan bir yolculukta kaybolan
Ve geriye sadece özlemle kalınan o anıları.

Belki de çocukluğun güzel hatıraları
Ya da sevgilinin tenindeki hafızaları
Hevesli bir rüzgar gibi eser yüzünüze
Ve birden bire gözleriniz dolu dolu olur.

Öyle güzel şeyler vardır ki özlenir,
Kokular, tatlar, renkler ve sesler.
Hayatın her anında yanınızda olan
Ve sizi geçmişe götüren o küçük ayrıntılar.

Gözleriniz kapalıyken hissettiğiniz o koku,
Çocukluğunuzun bahçesinde açan çiçeklerin kokusu,
Belki de sevgilinizin parfümüdür
Ve sizi günün her saatinde mutlu eder.

Kim özlerdi avuç içlerinin kokusunu?
Belki de herkes, farkında olmadan.
Ve belki de en güzel anılarımızı
O kokularla yaşar, sonsuzluğa kadar.