İmalarını değil
Sözlerin kendisini duymak istiyorum.
Satırlarda bahanelerini değil,
Özlemini okumak istiyorum.
Af dilemeni değil
Seni seviyorum demeni bekliyorum.
Hüzün;
Karanlık, dipsiz, kör bir kuyu
Açmış kollarını oracıkta
Öyle sessiz, öyle kendinden emin
Uğrak yeri aşk vurgunu yüreklerin.
Bakma bana öyle uzaklardan
Aramızda sıradağlar yok ki.
Hem olsa ne yazar…
Milattan öncede miyiz sanki?
Otobüs var, tren var, en hızlısı uçak var
Biz göremeyiz ama
Saçlarım ipek değildi belki
Parmaklarının arasından kayamayabilirdi
Oyalı al yazma da yakışmazdı belki
Siyah ya da sarı değil, rengi soluktu
Oysa sana adamıştım
Hazırdı süpürmeye yolunu.
Ağlarım ben,
Hiç çekinmeden, hiç utanmadan.
Zayıflık diyenlere inat zaaflığa sığdıranlara inat.
Ben ağlarım arkadaş
Hiç çekinmeden, hiç utanmadan,
Hem de her şeye ve herkese inat.
Bilmem sen mi bilmedin kadir kıymet,
Ben mi vermedim sana ehemmiyet?
Sen mi benim yüreğimde sınav verdin
ben mi sende?
Hangimiz geçtik bu sınavdan,
hangimiz kaldık?
Sen gülmelisin gülüm…
Sen gül ki,
Güneşten sıcak gülüşün
Isıtsın kar ayazı vurmuş yürekleri
Sıcaklığınla erisin buzlar,
Can suyu olsun,
Ben seni severken
Sen de beni severdin
Biz severdik birbirimizi.
Bakışlarımızdan alem tutuşur
Kalemin ucu lal olurdu sözlerimizden
Gönül deryamızın atı
Sus, sus deli gönül sus
Ne figan edersin?
Diken olup batmışsın
Yaralı kalbi bir de sen kanatmışsın
Gülistan gülden geçilmez bilmez misin?
Geçti ah ile vahın zamanı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!