Özlenen Şiiri - Necat Necdet Demircan

Gün batımı, gün doğumu gibisin
Taptazesin,
Ezelsin,
Asırlardır yüreğime bağdaş kuran, gizemli bir hazinesin
Hem çok yeni,
Bir o kadar da ebedisin…

Gelişler var, gidişler var,
Gündüzler,
Geceler,
Saliseler girer sonra araya
Çatlar gök kubbe haset’inden,
Korkarım hayallerimin alelâcele sobelenmesinden,
Cesaret edemem seninle ılgımlarda buluşmaya,
Süzülüp uçacaksın diye gün ağardığında…

Yeknesak bir melodiyim,
Dökülüyorum denize dudaklarından,
Dalgalar değil şarkımı susturmaya çalışan,
Senden uzaklaşmak,
Zor ve ötesi müşkül, nağmelerimi böylesi çılgınca korkutan…

Yaprak dökümü, gözlerimden tek tek damlayan,
Hazan yağmurlarının elim kokusu
Sessizce ırak toprakları sulayan,
Bakakaldım ilâhi ile
Çocuksu ömrümün sefil ceplerinden bir bir dökülen,
Kırılgan, masmavi misketlerimin ardından…

Esintinin adı avuçlarımda,
Dans ediyor sürgün rüzgârın kırık kanatlarında martılar,
Hüznün son kez el sallamakta,
Gitme yar!
Vaktin henüz tanyeri,
Tadın İlkbahar…