İnsan hiç tanışamadığı birini nasıl özler.
Hiç göz göze gelemediği, sesini duyamadığı, iki lafın belini kıramadığı birini.
Bir günaydın, bir merhaba bile diyemediği, halini hatrını soramadığı birini nasıl özler insan.
Aynı fıkrada kahkaha atamadığı, aynı derde iç çekmediği birini.
Oturup bir bardak bile çay içemediği, aynı türküye eşlik edemediği birini nasıl özler.
Hapşırsa çok yaşa, hasta olsa geçmiş olsun diyemediği, bir sıcak çorba götüremediği birini nasıl özler insan.
Aynı düğünde keyiften göbek atamadığı, aynı cenazede saf tutamadığı birini nasıl özler.
Bayramlarda ellerinden bile öpemediği, sarılıp, kucaklayamadığı birini nasıl özler insan...
Özlüyormuş...
30.08.2017
Sedat SözenKayıt Tarihi : 10.11.2020 03:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!